16. Mamma mia.

Leonie wychodzi z przedszkola. Jest zimno, pada śnieg a na niebie widać księżyc. Nie lubi gdy dzień się tak szybko kończy. Udaje się do domu brata.

Wchodzi i zastaje go w kuchni pijącego wodę.

- Cześć Niall - całuje go w policzek.

- Cześć.

- Co tam?

- Suszy mnie po imprezie.

- Czyli nic nowego.

- Nie szczególnie.

- A wszystko już w porządku?

- Jestem czysty - mówi przez zęby.

- Czysty?

- Czysty.

- Nie interesuje mnie czy się myje sz.

- Więc Harry ci nie powiedział?

- Niall ty powiedz.

- Nie ma o czym.

- mów.

- A co u ciebie?

- Dobrze. - odpowiada siadając na krześle. - Jeszcze siedem miesięcy i koniec.

- Zazwyczaj na tym polega ciąża Leonie.

- Nie chodzi o ciążę.

- Tylko?

- Ze to co jest. ..Eee "związek" Harry’ego i mój.

- Uprzedzałem siostra..

- Wiem. Pamiętam - wzdycha.

- Czego byś chciała?

- Nie wiem. Po prostu Harry’ego.

- Zmienił się przy tobie.

- Naprawdę? Chciałam, żeby tak było.

- Na prawdę.

- Jak bardzo?

- Znacznie.

Rozmawiają jeszcze trochę. Leonie wraca do domu. Pali się tylko lampka i gra spokojna muzyka. Nie wie czy Harry jest. Cicho się rozbiera.

Stylesa znajduje w łazience. Zapala ostatnią świeczkę. Dostrzega dziewczynę i prostuje się.

- Przygotowałem ci kąpiel. Przepraszam za poranny wybuch. Przesadziłem.

- Już się nie gniewam - przenosi wzrok na wannę skubiąc palcami swój sweter.

- Twój sok pożyczkowy zamiast wina jak na filmach.

- Dzięki - ze śmiechem unosi kieliszek. Całuje mężczyznę w policzek zostawiając ślad błyszczyka.

- Miłej kąpieli skarbie - wychodzi z pomieszczenia.

Dziewczyna zadowolona powoli rozbiera się. Siada w wodzie dotykając palcami swojego brzucha.

Jest lekko okrągły, ale gdy ktoś nie wie to nie zauważy.

- Ciekawe czy jesteś damską Fasolką czy męska.

Opiera głowę o oparcie wanny i przymyka oczy. Nie lubi kłócić się z Harrym. Nie lubi go denerwować. Ale czasami po prostu się nie da. Podnosi powieki i podziwia wygląd łazienki. Jest świetnie w tym momencie.

Uśmiecha się do siebie. Odstawia kieliszek i myje swoje ciało oraz włosy. Po dokładnie całej godzinie, opuszcza łazienkę w ręczniku.

Przeczesuje palcami włosy i kieruje się do swojej sypialni.

Odkrywa kołdrę,  aby wziąć piżamę. Ubiera się poprawiając koszulkę Harryego. Przez chwilę zaciąga się jego zapachem i schodzi na dół. Cicho bosymi stopami drepta do kuchni. Nie chce go obudzić jeśli śpi , wiec zapala lampkę i zaczyna robić coś do jedzenia.

Je teraz nieustannie. O każdej porze dnia i nocy.

A to dopiero początek ciąży. Tym razem zadowala się sałatką z gyrosem.

Wkłada naczynia do zmywarki. Staje ze szklanka soku przy oknie tarasowym w kuchni. Opiera ramię o framugę i obserwuje wirujące płatki śniegu. Bardzo chciałaby tu zostać.

Ogród wygląda teraz ślicznie skąpany w śniegu i oświetlony blaskiem księżyca.

Zerka na kalendarz. Dzisiaj juz siódmy grudnia. Niedługo święta. Dziewczyna zastanawia się czy Harry ma jakąś rodzinę.

Może go o to zapyta? Zobaczy jutro. Idzie na górę i kładzie się do łóżka. Harry kończy rozmowę z Zaynem który zdaje mu raport o udanej akcji.

Odkłada telefon i zadowolony chowa broń. Zapala na chwile lampkę. Siedzi na łóżku patrząc na nowe zdjęcie usg.

Maluch jest coraz większy. Jeszcze niewiadomo co to będzie.

Chłopak uśmiecha się i odkłada papier. Zdejmuje bluzę i spodnie. Kładzie się do łóżka jednak nie mogąc zasnąć.

Około drugiej w nocy słyszy jęk. Leonie śni się,  że jej ojciec po raz kolejny robi awanturę a potem zabija jej mamę tępym nożem. Tak jest od kilku dni. To wspomnienie.

Harry podnosi się z łóżka i idzie do jej pokoju. Bez zastanowienia kładzie się obok niej i mocno przytula próbując ją uspokoić.

Dziewczyna łapie w ręce jego koszulkę i mocno zaciska palce.

- Nie! - krzyczy, gwałtownie siadając. Oddycha szybko.

- Spokojnie mała - czuje dłoń na plecach.

- Harry...- szepcze i odwraca się w jego stronę. Układa swoją głowę na twardej klatce bruneta.

- Ciii skarbie. Jestem i cie pilnuje. Nikt cię nie skrzywdzi. Obiecuje. Nikt. Nic. Ci. Nie. Zrobi. Obiecuje mała. Możesz położyć się na środku autostrady a przysięgam że nawet nie poczujesz powietrza auta przejeżdżającego obok.

Leonie zamyka oczy. Teraz czuje się taka spokojna. Ukojona. Wtula twarz w zagłębienie jego szyi.

- Ale tylko przez 7 miesięcy? - pyta? miauczy? Cicho.

- Przez 7 miesięcy będę chronił was oboje. Potem nie mam pojęcia jak ale się rozdwoję. - mówi równie cicho.

- Czyli chociaż trochę...nie jestem obojętną ci osoba?

- Nie stałaś nawet obok takiej osoby - wzdycha.

Jej ciepły oddech łaskocze szyję Harry'ego. Ta mocniej się przytula.

 - Masz rodzinę?

- I to dużą. Chłopaki, dziewczyny... wy dwoje..

- Ale wiesz Harry...Pytam o tą prawdziwa...- uśmiecha się słysząc "wy dwoje".

- Powiem Ci jutro.

- Może być jutro. Wiesz? Wydaję mi się, że to będzie dziewczynka.

- Dlaczego.?

- Nie wiem. To takie przeczucie, że będziesz miał córkę.

- Będzie jak ty.

- No przecież wiem..- chichocze sensie.

- Śpij spokojnie, nie bój się - wkłada rękę pod jej bluzkę ale jedynie po to by gładzić ciepłą skórę na jej plecach.

Dziewczyna wtulona w jego ciało z nogami splątanymi z nim, odpływa w krainę Morfeusza.

Harry jednak już nie zasypia.

Rano leży, gdy Leonie się budzi. Blondynka ma potargane włosy i jest zaspana. Przeciąga się, a później pochyla chcąc pocałować go w usta. Jednak szybko sobie przypomina i tylko składa pocałunek na jego policzku.

- Zaspana wyglądasz prawie tak dobrze jak wtedy gdy dochodzisz. - przyciąga ją jeszcze bliżej siebie.

- Jesteś słodki. - odpowiada i śmieje się.

-Nie mów tak - suwa opuszkami palców po jej biodrze.

- Ale tak jest - opiera czoło o jego.

- Ale możesz zachować to dla siebie.

- Lubię cię uświadamiać.

- Jak ja cię zacznę uświadamiać to zobaczysz.. - w jednym momencie zaczyna składać krótkie, niedbałe pocałunki na jej ustach.

Dziewczyna bawi się jego włosami, zaplatając je na palcach.

- Mogłabym tak leżeć, ale muszę iść. - podnosi się i zsuwa z łóżka.

- Jadę dzisiaj z Lou w pewnej sprawie i będę za 2-3 dni - słyszy za sobą.

- No dobra - mówi ubierając się. - a ten...co to znaczy czysty?

- Nie brudny?

- "Jestem czysty".

- Albo chodzi o zarzuty, albo dragi.

- Ja...- opiera się rękoma o komodę głęboko oddychając.

- Wszystko dobrze?

- Niall tak powiedział.

- Kur... Może nie o to mu chodziło?

- A niby o co?

Chłopak wzrusza ramionami przecierając dłońmi twarz.

- Świetnie - zła zakłada spodnie.

- Jest duży Leonie.

- Jest moim bratem i wiesz martwię się o niego.

- Mam go na oku.

Dziewczyna nie odpowiada. Skoro powiedział,  że jest czysty...

Razem jedzą śniadanie.

Ponieważ pada śnieg,  Harry Odwozi dziewczynę do pracy. Ta ciągle myśląc o bracie, wchodzi do przedszkola. Gdy tylko przychodzi Chris z Denisem nie ma szans na spokój.

Chłopcy mają dziś strasznie dużo energii i to daje w kość.

- Zaraz któregoś zabije...- siada bez sił na ławce.

- Muszę siusiu! - krzyczy Chris gdy Denis na nim siedzi.

- Na litość... Zlaź z niego. - dziewczyna podnosi chłopca.

- Umarłem - Chris wywala język i zamyka oczy.

- Dzięki Bogu - wchodzi Louis.

- Ej siusiu!

- Idź z nim Leonie a ja zajmę się gówniarzami.

- Okay.

Dziewczyna idzie z chłopcem do toalety. Gdy wraca na sali panuje cisza a dzieci siedzą prosto jak by bały się ruszyć.

Boże co on im zrobił?

- Dzięki Louis...

- Nie zlałeś się? - pyta syna.

Obraża się wystawiając mu język.

- Odwieść cię? - pyta ją.

- Jak możesz.

Louis odwozi ją do domu

- Dzięki. Pa chłopcy -wysiada i wchodzi do domu.

Harrego już nie ma. niestety, ale jak wróci to ma do niego wielką prośbę. Będzie go musiała mocno przekonać. Siada na fotelu w jego swetrze z książką. Bierze telefon i pisze sms do niego. " pusto bez ciebie. "

Odkłada urządzenie i czyta lekturę.

Wieczorem wpada Denis z Perrie. Dziewczyny siedzą na kanapie rozmawiając.

- I jak wiesz już co będzie? - pyta Leonie.

- Nie chce wiedzieć.

- Ja też.

- Będą niespodzianki.

- A jak się czujesz?

- Całkiem dobrze.

- Zjesz cos? Denis ?

- Ja chcę - mówi malec.

Dziewczyna glaszcze go po głowie i wstaje. Chłopiec układa z klocków wieżę. mimo wszystko jest tu dużo zabawek. Denis i Christian zawsze coś tu zostawiają. Leonie wchodzi do kuchni i otwiera lodówkę. Przez dłuższy moment zastanawia się co może mu dać. W końcu wymyśla,  że będzie makaron z serem. Wyjmuje odpowiednie produkty i przygotowuje Denisowi kolację. W zajęciu przerywa jej telefon. Harry. Odbiera go, mieszając w patelni. Zapewnia chłopaka, że wszystko jest w porządku. Chciałaby kiedyś po "Tęsknię" dodać jeszcze "kocham". ale chyba jeszcze nie teraz. Wyciąga talerz i nakłada makaron. Niesie to na stół.

- Proszę mały  - wola go.